Op zijn zevende begon Kenny Wayne Shepherd gitaar te spelen en dat doet hij 30 jaar later nog. Zoals bij vele jonge snaken begon het allemaal met Stevie Ray Vaughan. Die invloed kan je nu nog horen, ook al heeft KWS ondertussen een eigen geluid weten te ontwikkelen. Grote commerciële successen en vele gouden, platina en Grammy genomineerde albums volgden. In mei van dit jaar bracht hij zijn nieuw album 'Goin’ Home' uit. Alweer een voltreffer voor wie van bluesrock van de bovenste plank houdt.

Hoe vriendelijk hij ook was tijdens het interview, de vonk sloeg nooit echt over. Blijkbaar is voor iemand van het kaliber van Shepherd het promoten van een nieuw album een karwei waar hij tegenop ziet.

Als kind werd je een wonderkind genoemd, samen met Derek Trucks en Jonny Lang. Dit weekend staan jullie op hetzelfde festival. Wat denk je daarvan?
Ik vind dat fantastisch, ik ken die mensen al heel lang, we hebben in het verleden ook al samengespeeld. Het doet wel deugd om hier allemaal te zijn. Het is niet echt toeval, ik kom uit een generatie van muzikanten die door de blues geïnspireerd zijn. We groeiden allemaal samen op en komen elkaar regelmatig tegen, dus het zat eraan te komen.

Je luisterde veel naar blues als kind, maar ik kan me voorstellen dat je vrienden andere muziek leuk vonden, zoals grunge. Voelde je je anders dan anderen?
Een beetje, maar ik luisterde naar veel muziek. Mijn vader werkte bij een radiostation, hij speelde veel verschillende muziek, die hoorde ik allemaal terwijl ik opgroeide. Maar de blues hoorde ik wel het liefste.

Je bent overduidelijk een Fender gitarist. Hoe kwam dat?
Heel wat van mijn helden speelden op Stratocasters, zoals Hendrix of SRV, Jeff Beck, Eric Clapton. Het voelt juist aan. Als ik een andere gitaar vastheb, dan voelt het of dingen op de verkeerde plaats staan.

Je vermeldt op je website ook je auto's. Je bent de eerste muzikant die ik tegenkom die dat doet.
Ik ben niet zo speciaal, heel wat gitaristen houden van auto's, zoals Billy Gibbons, iedereen mag weten wat hij in zijn garage heeft staan. Jimmie Vaughan heeft ook een grote collectie. Ik ben heel gepassioneerd over auto's, net zoals ik van gitaren houd, en ik vind het leuk om dit met de mensen te delen.

Je vertelt ook over het materiaal dat je gebruikt.
Ik doe dat voornamelijk om mijn sponsors te eren. Niet alles wat ik heb, staat op de website, ik heb nooit de gewoonte gehad om foto's te nemen van al mijn gitaren. Ik speel met Fender, ik heb mijn eigen Kenny Wayne Shepherd Stratocaster. Ik gebruik meestal Fender-versterkers. Ik wil niet te extravagant doen, ik ben nogal basic in ik mijn geluid aanpak, ik doe het liever een beetje ouderwetser.

Vorig jaar vormde je 'The Rides’ met Stephen Stills en Barry Goldberg. Hoe kwam die groep tot stand? 
Stephen wilde een bluesgroep samenstellen. Ik ken hem al 10 jaar, dus toen hij belde en vroeg of ik wou meedoen, moest ik niet aarzelen. We schreven zo'n 5 liedjes samen, en vonden nog 5 andere songs die we konden coveren, en voila, het album was er. We hebben een kleine tour gedaan en dat was heel plezant! We hebben ook al songs geschreven voor een volgend album, dat gaan we eind dit jaar opnemen.

Je bent een bezige bij, je hebt zelf ook net een nieuw album uitgebracht, 'Goin' Home'. Vanwaar die titel?
In de blues is het de gewoonte om je helden te eren en met dit album hebben we die traditie verdergezet. Ik heb mijn appreciatie getoond voor mijn helden en hun muziek, de muziek waarmee ik opgroeide. Ik keer terug naar mijn muzikale roots, naar de muziek die me inspireerde om zelf muziek te maken.
Ik heb het album opgenomen in Shreveport, waar ik geboren ben, dus dat was ook 'thuiskomen' voor mij.

Wie zijn die mensen die je wilde eren?
Er zijn er veel meer dan op het album staan, maar we spelen songs van BB King, Muddy Waters, Lee Dorsey, Johnny Guitar Watson, Bo Diddley, Albert King, Freddie King, SRV. Meer kregen we er niet op.

Er zit een leuke live-vibe op.
We hebben ons echt geamuseerd met de opnames, het was heel gemoedelijk, we deden allemaal wat we leuk vinden, en dat hoor je.

Noah Hunt is al 15 jaar de zanger in jouw groep. Je bent zelf ook een goede zanger, dus waarom zocht je toen iemand anders?
Indertijd was ik niet zo'n goede zanger, ik klonk als een kind, niet volwassen genoeg. Dat vond ik niet goed genoeg, dat was niet wat ik wilde. Als ik het niet goed kan doen klinken, dan zoek ik wel iemand anders. Ik doe daar niet moeilijk over, de muziek primeert.

Je zei ooit 'Het is moeilijk om het te maken in de muziek, en de kansen zijn klein. Maar voor mij is het wel gelukt'. Wat zou je gedaan hebben als het niet gelukt was?
Dan zou ik mijn andere passie uitoefenen, ik zou met auto's racen en een professionele racepiloot zijn.

Heb je nog tips voor jonge gitaristen?
Oefenen is heel belangrijk. Als kind spendeerde ik uren in mijn kamer met mijn gitaar. Als je een carrière wil als muzikant, dan moet je onthouden waarom je muziek speelt: omdat je ervan houdt en omdat je het graag doet. Laat je niet doen, en neem niks op tegen je zin, want als dat nummer een hit wordt, moet je dat voor de rest van je leven spelen.

Kathy Van Peteghem

meer foto's